Bir çocuk, kendi yaş grubunda var olan ve genel olarak kabul edilen gelişimsel dönüm noktalarını karşılamadığında gelişimsel bir gecikme yaşar. Bu nedenle çocuklar 9 ila 15 ay arasında yürümeye başlar ve iki yaşına geldiklerinde yalnız yürümeye başlarlar . Bu tipten sonra eğer küçük olan yürümezse gelişimsel bir gecikme yaşıyor olacaktır.
Çocuk gelişiminde dört ana endişe alanı vardır:
- Sosyal ve duygusal
- Bilişsel
- İnce ve kaba motor becerileri
- Dil ve konuşma
Rutinlerin önemi
Gelişim geriliği olan çocuklar için en iyi stratejilerden biri olduğu için prosedürler ve rutinler oluşturmak gereklidir. Öğrenmedeki yapı ve öngörülebilirlik, diğer çocuklardan farklı olduklarını zaten bilen veya hisseden çocuklara bir istikrar duygusu verir.
Ebeveynler, ev ve okul alışkanlıklarının tamamen uyumsuz olmaması için benzer beklentiler oluşturmak için öğretmenlerle birlikte çalışmalıdır. Örneğin, ebeveyn, çocuğunun ikiz bir erkek kardeş veya ikiz ile iyi çalıştığını biliyorsa, öğretmenden çocuklarını sınıf arkadaşı olarak atamasını isteyebilir. Öğretmen çocuklardan 20 dakika boyunca sessizce kitaplara bakmalarını veya okumalarını isterse, ebeveynler bunu evde taklit edebilir.
manipülatif stimülasyon
Gelişimsel gecikmeleri olan çocuklar uygulamalı öğrenmeden faydalanacaktır . Manipülatörler, belirli becerileri tamamlayan ve güçlendiren eğitim yardımcılarıdır. Alfabe harf parçaları, tahta bloklar ve plastik şekiller somut bir kavram örneği sağlayarak çocuklara yardımcı olan malzemelerdir.
Manipülatif şartlandırma, sayıları şekillerle veya iki ve üç boyutlu çizimlerle temsil ederek, gelişimsel olarak gecikmiş çocukların yeni matematiksel gerçekleri anlamalarına yardımcı olur. Bu manipülatörleri kullanmak aynı zamanda kaba ve ince motor becerilerini de geliştirir.
İfade
Gelişimsel gecikmeleri olan çocuklar, çoklu öğrenme stratejilerinden yararlanır. Kalemi uzun süre tutmakta zorlanan çocuklar için çalışma yaprakları ve el yazısı etkinlikleri etkili olmayacaktır.
Kısa cümleler çizmek veya yazmak gibi alternatif stratejiler, çocuklara kendilerini ifade etmeleri ve yazma becerilerine güven duymaları için bir yol sağlar. Küçük görevlerde başarı, onları yazma becerilerini geliştirmek için daha çok çalışmaya motive edecektir.
Dil veya konuşma
Gelişimsel gecikmeleri olan çocuklar konuşmakta veya kendilerini iyi ifade etmekte zorlanabilirler. Sesleri doğru ifade edemeyebilirler veya etkili bir şekilde iletişim kurmak için yeterince ifade edici dili bilmeyebilirler. Sık konuşmalara katılmak etkili bir stratejidir. Ebeveynler ve öğretmenler yüksek sesle okuyabilir, ardından kitap hakkında yorum ve görüş isteyebilir. Amaç, olası zorlukları ne olursa olsun, çocukların düşüncelerini yetişkinler ve akranlarıyla paylaşma konusunda kendilerini rahat hissetmelerini sağlamaktır.
Her durumda, ebeveynler, küçük çocukların kendi öğrenme ve gelişme hızlarına sahip oldukları ve onları daha fazla teşvik ederek daha hızlı ilerlemeyecekleri konusunda net olmalıdır. Öğrenme hızlarına saygı duyulması gerekir ve bu nedenle ebeveynler sabırlı olmalıdır. Örneğin, iki yaşında ebeveynleri ve aynı yaştaki diğer kişilerle sohbet edebilen, kelime dağarcığında toplam 4 kelimeden fazla konuşmayan çocuklar vardır.
Ancak bu ne iyi ne de kötü, yani çocukların kendi öğrenme hızları vardır ve ebeveynlerin buna saygı duymaları ve çocuklarını henüz hazır olmadıkları şeyleri yapmaya zorlamak istememeleri önemlidir. Evde stimülasyon önemlidir , ancak küçükleri bunaltmadan veya o anda başarabilecekleri şeyleri yapmaya zorlamadan.