Het moederschap is een van de belangrijkste momenten in het leven van een stel. Na de bevalling zullen intense en tegenstrijdige emoties bij de moeder worden opgewekt, bepaald door stemmingswisselingen . Dit wordt beïnvloed door: opgebouwde vermoeidheid, onzekerheid, de verantwoordelijkheid die het moederschap met zich meebrengt, geluk… en een achtbaan van hormonen.
Deze emotionele neergang, die in contrast staat met de "vreugde" die je "zou moeten" voelen, maar je geen zorgen hoeft te maken, overkomt een groot percentage van de vrouwen. Het kan van dagen tot een paar weken duren. Daarentegen treedt een echte postpartumdepressie meestal later op, met meer intense, invaliderende en blijvende symptomen .
Het is geen houding of iets dat wordt gekozen, en daarom is het belangrijk om te weten dat de moeder er niet naar believen uit kon komen. Postpartumdepressie omvat neurochemische en hormonale veranderingen die de hulp van een professional en de steun van uw familie en partner vereisen . Het moet zo snel mogelijk worden behandeld om grote problemen te voorkomen.
Bestaat postpartumdepressie echt?
De samenleving heeft het concept van postpartumdepressie veralgemeend en gebagatelliseerd, waardoor vooropgezette en verwarrende ideeën zijn ontstaan, waardoor moeders niet durven te communiceren of bepaalde gevoelens of gemoedstoestanden te tonen .
Postpartumdepressie, ook wel kraamdepressie of postnatale depressie genoemd, is totaal anders dan de emotionele labiliteit of vermoeidheid die 80% van de vrouwen ervaart in de eerste weken van het leven van hun baby . Na de bevalling ervaart een groot aantal moeders wat bekend staat als postnatale dysforie of in de Angelsaksische omgeving "babyblues".
Dit zijn gevoelens van verdriet, versterkt door vermoeidheid en hormonale onbalans. Ze zijn volkomen normaal en verdwijnen binnen een paar dagen. Er zijn echter gevallen waarin deze gemoedstoestand na verloop van tijd niet alleen niet verdwijnt, maar wordt geaccentueerd, het is wat bekend staat als postpartumdepressie .
Het wordt gedefinieerd als een matige tot ernstige depressie bij een vrouw na de bevalling en die kan optreden kort na de bevalling of tot maanden later , de meest voorkomende binnen de eerste drie maanden. De partner of familie van deze moeder mag haar niet de schuld geven of onder druk zetten, het is contraproductief en zal de moeder alleen maar helpen haar gevoelens te verbergen, waardoor het probleem erger wordt. Houd er rekening mee dat deze gemoedstoestand niet iets is dat de moeder kan beheersen en dat de tussenkomst van een professional noodzakelijk zal zijn .
Oorzaken en wie het meeste risico loopt?
Postpartumdepressie is het resultaat van een combinatie van hormonale factoren, veranderingen in het lichaam, het vermogen om met stress om te gaan, genetica en levensstijl . Tijdens de postpartumperiode maakt het lichaam een aanpassingsperiode door, die stemmingen zoals verdriet of vermoeidheid kan beïnvloeden. Er zijn predisponerende genetische factoren, zoals een familiegeschiedenis van depressie .
Lichamelijke veranderingen na de zwangerschap kunnen interfereren met hoe de nieuwe moeder zich voelt en haar zelfbeeld. Veranderingen in levensstijl en opgebouwde vermoeidheid spelen ook een rol . Naast de veranderingen op het niveau van het paar die aanpassing aan de nieuwe situatie met zich meebrengt , kan de moeder angst ervaren over de nieuwe rol en zich overweldigd voelen door de verwachtingen die het moederschap met zich meebrengt .
Postpartumdepressie treft tussen de 10% en 15% van de vrouwen na de bevalling, hoewel sommige moeders een hoger risico lopen om eraan te lijden .
– Moeder jonger dan 20 jaar.
– Als u vóór de zwangerschap psychische stoornissen heeft gehad, zoals depressie, persoonlijkheidsstoornissen of angstaanvallen .
– Familiegeschiedenis van postpartumdepressie .
– De moeder ondervindt extra stress door persoonlijke of financiële situatie .
– Afhankelijkheid van alcohol of andere middelen .
– Zwangerschap met een hoog risico of complicaties tijdens de bevalling .
– De baby heeft een ziekte , aangeboren afwijking of aandoening die speciale aandacht vereist.
Symptomen
Een milde postpartumdepressie treedt op rond de derde dag na de bevalling en houdt gewoonlijk tot ongeveer vier weken aan . De gebruikelijke symptomen zijn slapeloosheid, verdriet, vermoeidheid, prikkelbaarheid, angst en gemakkelijk huilen. Het verdwijnt meestal spontaan omdat het verband houdt met de plotselinge afname van progesteron samen met de aanpassing aan het nieuwe leven met de baby. Als je je gesteund voelt door je familie, zal deze gemoedstoestand verdwijnen zonder tussenkomst .
Postpartum majeure depressie verschijnt tussen 4 en 30 weken na de bevalling . Symptomen zijn vergelijkbaar met die van depressie, maar verergeren door veranderingen in het moederschap in het lichaam en in levensstijl. De belangrijkste symptomen zijn:
– Verdriet en gebrek aan energie .
– Overmatige of gebrek aan eetlust.
– Verlangens naar isolatie of gevoelens van extreme eenzaamheid .
– Angst, angst, angst en stemmingswisselingen.
– Gebrek aan interesse in zelfzorg.
– Slaapstoornissen en prikkelbaarheid jegens de partner en de baby .
– Schuldgevoelens.
Gevoelens die kunnen optreden in de richting van de baby
– Moeite hebben om gehechtheid aan de baby te krijgen.
– Ze wil niet alleen zijn met de baby omdat ze zich niet in staat voelt om voor hem te zorgen of, integendeel, ze maakt zich te veel zorgen , wordt overbezorgd (ze baadt hem overmatig, ze kan hem niet alleen laten in een kamer … )
– Wrok jegens de baby, hem de schuld geven of erover denken hem pijn te doen.
– Bekering van het moederschap .
Schaam je niet voor je gedachten
Postpartum obsessief-compulsieve stoornis, een andere onbehandelde complicatie van depressie, kan zich ook manifesteren, wat leidt tot extreme angsten. In de meeste gevallen manifesteert het zich als een obsessie met de hygiëne en veiligheid van de baby .
Tips om met de emoties van de eerste dagen om te gaan
In het geval van een milde depressie zullen de symptomen na verloop van tijd vanzelf verdwijnen, hoewel er een aantal richtlijnen zijn die kunnen helpen de symptomen te verminderen en de duur te verkorten . De moeder moet een emotioneel ondersteunend netwerk hebben dat haar in staat stelt zich te concentreren op de zorg voor de baby en zichzelf. Het wordt aanbevolen om minstens één keer per dag het huis te verlaten en matige aerobe oefeningen te doen, zoals wandelen.
Je moet je gevoelens en emoties kunnen uiten, zonder de angst om beoordeeld te worden . Het is belangrijk om niet te vergeten dat tijd nemen om aan de baby te wennen niet betekent dat je een slechte moeder bent. Dit kan ertoe leiden dat je je vooroordelen over het moederschap moet loslaten. Het is essentieel om tijd voor zichzelf te vinden, naar de kapper gaan of make-up opdoen kan een goede therapie zijn. Eet goed, een gevarieerde en evenwichtige voeding .
Zodra de moeder begint te herstellen en zich beter te organiseren, zullen de symptomen verminderen totdat ze verdwijnen . Maar als je in plaats van alles gemakkelijker en gemakkelijker te zien, het bergopwaarts ziet en de gevoelens dieper en dieper worden, kan het een matige of ernstige postpartumdepressie zijn die gespecialiseerde medische aandacht zou moeten krijgen.